این روزها که بیماری کرونا همچون توفانی وسیع، سراسر عالم را درمی نوردد، قربانی می گیرد و در برابر همه پیشرفت های علمی بشر و نظام های پیشرفته بهداشت و درمان کشورها «هل من مبارز» می طلبد، اهمیت نقش و کار پزشکان و دیگر پرسنل نظام درمان بیش از پیش بر همه مردم آشکار شده و ایشان در خط مقدم مبارزه با بیماری و نجات جان و روان مردم دنیا مجاهدت می کنند. درد و بیماری جسم برای همه ملموس است و هرازگاهی مثل همین کرونا انسان و جامعه انسانی را به خود می آورد و به عجز و ناتوانی خویش آگاه می کند اما درد و بیماری های روح و فکر و روان همچون جهل و ناآگاهی و تعصبات و رسوم غلط و بی اخلاقی در همه ادوار تاریخ بشر بوده است و امروز هم هست. کافی است سری به پیرامون بچرخانیم و در همه اعیان سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و علمی و… نشانه ها و عوارض این بیماری های مهلک را ببینیم. چه بسا همین ویروسی که این روزها بلای جان مردم دنیا شده ناشی از همین بی اخلاقی و بی مرامی علمی باشد. درمان و علاج این دردها به تعبیر حافظ «طبیب عشق» می خواهد که «مسیحادم است و مشفق» که درد را در جان و فکر و روان انسان ببیند و درمان آن بشناسد و نسخه شفابخشی عرضه نماید. فیلسوفان، روشنفکران و مصلحان اجتماعی هر یک به فراخور توان و زمینه و زمانه خود کوشیده اند تا ضمن شناخت درد، نسخه ای برای درمان آن بنویسند یا به اجرا گذارند. اما در این میان انبیای الهی که هاتفان بیت الغزل معرفت وحیانی بوده اند به خلافت از باریتعالی در زمین ماموریت یافته و مظهر اسماء حسنی و صفات علیای الهی همچون «طبیب» و «محیی» گشته اند. خداوند حکیم که خود طبیب النفوس آدمیان است و آشنا به درد و درمان گروهی از برگزیدگان خود را به رسالت و پیام آوری نزد خلق گسیل داشته و این پیام آوران افزون بر اتصال به سرچشمه وحی و حفظ امانت در انتقال آن، طبیب امراض نفسانی و روحانی و جسمانی بندگان و محیی دل های مرده و ارواح افسرده و ظلمت زده بوده اند. در این بین پیامبران اولوالعزم از مرتبتی شامخ نزد خلق و خدای در همه اعصار برخوردار بوده و جامع رسالت ایشان و خاتم مرتبت نبوت حضرت محمد مصطفی (که درود خدا بر او و خاندان پاکش باد) است که شفیق و شفیع فرزندان آدم ابوالبشر و رحمت واسعه الهی بر همه بندگان است و این بیان آسمانی وحی در حق اوست که «و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین». نبی مکرم، طبیبی حاذق برای درمان همه دردهای بشر در همه زمان هاست چنانکه ولی و وصی مطهرش در مورد او فرمود: «پیامبر طبیبی است که برای درمان بیماران حرکت می کند، مرهم های شفابخش او آماده و ابزار داغ کردن زخم ها گداخته، برای شفای قلب های کور و گوش های کر و زبان های لال مهیا شده و با داروی خود، در پی یافتن بیماران فراموش شده و سرگردان است.» اما وااسفا امروز که بشر درگیر مشکلات و تنازعات و بیماری های گوناگون جسمی و فکری و روحی و اجتماعی است، نام و راه و آیین و سیرت این طبیب مشفق، آماج تعرض و اهانت و کژفهمی قرار گرفته است. در گوشه ای از جهان به بهانه آزادی بیان -که مهم ترین رهاورد بعثت انبیا برای بشریت است- با دستاویز کردن تصاویری موهن سعی در خدشه به تقدس ملکوتی وی دارند غافل از اینکه این وهن، نه وهن پیامبر اسلام و آیین وی، بلکه وهن همه انبیا و آیین های وحیانی است. در گوشه ای دیگر، گروهی کجرو و بددین به نام او دست به شنیع ترین جنایات و رفتارهای غیرانسانی می زنند و وقیحانه آن را اجرای واقعی شریعت محمدی(ص) نام می نهند و گروهی دانسته با ترویج خرافات و موهومات به نام دین از این جریانات افراطی و انحرافی حمایت تئوریک و ایدئولوژیک می کنند. در جایی دیگر نیز برخی ملبس به لباس پیامبر، با تشکیک در هدف رسالت وی، هدف را قدرت طلبی و نه احیای مکارم اخلاق بیان می کنند و هر روز با کلام و رفتاری نابجا و نابخردانه به نام دین محمدی(ص) اما به طمع قدرت و جیفه دنیا، زنگاری بر این آیین و آیینه روشن وارد کرده و پیر و جوان را گامی از این آیین وحیانی دور می کنند. «و شهادت می دهم که محمد (صلی الله علیه و آله) بنده خدا و فرستاده اوست؛ خداوند او را با دینی آشکار و نشانه ای پایدار و قرآنی نوشته شده و استوار و نوری درخشان و چراغی تابان و فرمانی آشکارکننده فرستاد…» و شهادت می دهم بر مظلومیت محمد، آیین آسمانی و فرزندان و پیروان راستینش.