واکسن بخریم یا بسازیم: مساله این نیست!

ظاهرا قرار نیست دعواهای حیدری، نعمتی و دوقطبی سازی از هر پدیده مربوط و نامربوط و مجادله مجازی و رسانه ای بر سر آن در کشور ما تمامی داشته باشد. از انرژی هسته ای و قرارداد نفتی و روابط دیپلماتیک و FATF و برنامه نود و سریال پایتخت و هر موضوع عمومی و تخصصی دیگری این ظرفیت را دارد که گروهی از مردم و رسانه ها را به جان هم بیندازد و خوراکی برای لشکرهای سایبری و غیرسایبری همیشه در صحنه فراهم کند. حالا هم نوبت کرونا و واکسن آن است که در قالب دو جریان توییتری # واکسن- بخرید و # واکسن- بسازید زمینه مجادلات رسانه ای و توییتری و… شود. برای من هنوز روشن نیست که این دوگانه چه معنایی دارد و اصولا چه تعارض و تضادی بین این دو موضوع است. آنچه در پیش روی ماست آن است که قریب به ۱۱ ماه است که با ورود ویروس کرونا (حالا اینکه از کجا آمد و اولین بار در کجا شایع شد خودش مدت ها محل دعوا بود) زندگی ما ایرانی ها نیز همچون بسیاری نقاط دیگر دنیا تحت الشعاع قرار گرفته و چه بسا بیش از دیگر نقاط دنیا از این بلیه آسیب دیده ایم. مشکلات اقتصادی با زمینه قبلی و تحریم های شدید امریکا موجب تشدید آسیب های اقتصادی این بیماری در کشور ما شد. آسیب هایی همچون تعطیل شدن قابل ملاحظه بخش خدمات در اقتصاد کشور و ضربه خوردن بسیاری از کسب وکارها و بیکاری خیل کثیری از مردم به ویژه اقشار آسیب پذیر و از همه بدتر ابتلای نزدیک به یک میلیون نفر و درگذشت بیش از ۵۰ هزار نفر در اثر این بیماری (که تازه این بر اساس آمار رسمی است و تعداد واقعی بیش از این تخمین زده می شود) بخشی از لطماتی است که کشور و مردم ما در اثر این بیماری دریافت کرده اند. از همان ماه های آغازین این پاندمی مردم و نظام های درمان کشورها در کنار تاکید بر روش های پیشگیری از ابتلا نیم نگاهی نیز به اخبار رسمی و غیررسمی در مورد کشف دارو یا واکسن این بیماری داشتند. پروژه های مطالعاتی ساخت واکسن و دارو با خبررسانی های ضدونقیض در برخی کشورهای دنیا از جمله ایران آغاز شد و روسیه اولین کشوری بود که کشف واکسن را اعلام کرد اگرچه این خبر توسط بسیاری از محافل جدی گرفته نشد. پس از مدتی نیز امریکا، انگلستان و چین اخباری در خصوص موفقیت آمیز بودن کارآزمایی های خود اعلام کردند. دقیقا از همین زمان دعوای غرب گرایی و شرق گرایی در کشور ما هم آغاز شد. گروهی اصولا با واکیسناسیون مخالفند حالا متعلق به هر کشوری که می خواهد باشد. به نظر می رسد این گروه همفکرانی در امریکا و اسراییل هم دارند. گروهی به واکسن غربی اعتماد ندارند و گروهی اعتبار واکسن روسی و چینی را زیر سوال می برند. جمعی اصولا واکسن خارجی را غیرقابل اعتماد می دانند و فقط به واکسن داخلی اعتماد دارند و گروهی دقیقا عکس این عقیده را دارند. مواضع ضدونقیض دولتی ها و دیگر افراد مسوول و غیرمسوول در این مدت نیز بر این سردرگمی افزوده و حتی در مواردی با دیگر مسائل مورد اختلاف مانند FATF هم پیوند خورده است که آتش دعوا را شعله ورتر می کند.

متغیری که در این دعواها مغفول مانده، متغیر زمان است. هر روز که از این بیماری می گذرد (بر اساس آمار این روزها) حدود ۱۵۰ نفر فوت می کنند و بیش از ۶ هزار نفر مبتلا می شوند و از این تعداد جمعی هم روانه بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان ها می شوند. بسیاری از کسب وکارها هنوز تعطیل هستند و ارایه خدمات عمومی به خاطر دورکاری کارکنان دولت فاقد کیفیت لازم است و به طور کلی بسیاری از کارها روی زمین مانده است. از این رو به نظر می رسد جلوی این ضرر از هر جا گرفته شود، منفعت است. افزون بر آن وقتی ملاحظه می شود بسیاری از کشورهای همسایه و غیرهمسایه که نسبت به ما، هم آسیب کمتری از کرونا دیده اند و هم وضعیت اقتصادی لزوما بهتری از ما ندارند و برنامه های رایگان واکسیناسیون عمومی را آغاز کرده اند بر نگرانی و حسرت عمومی می افزاید. مایه تعجب است که چطور برخی بدون درک این وضعیت بغرنج با خرید واکسن مخالفت کرده و کشور را حواله چند ماه بعد می کنند که آیا واکسن داخلی آماده می شود یا خیر فارع از اینکه آیا ظرفیت تولید انبوه آن نیز در کشور وجود دارد یا خیر؟ به هر حال دستیابی به واکسن موثر و باکیفیت در داخل نه تنها موجب افتخار هر ایرانی است بلکه حتی می تواند با صادرات آن درآمد ارزی و قدرت نرم ایران را نیز افزایش دهد اما اگر از همین امروز بتوان واکسن مطمئنی را با قیمت مناسب از هر جای دنیا خریداری کرد و گروه های آسیب پذیرتر(مانند کادر درمان، بیماران خاص، سالمندان و… نه آقاها و آقازاده ها و خواص و خودی ها) را در اولویت ایمن سازی قرار داد و جلوی مرگ و ابتلای حتی یک نفر را گرفت ضرورت این کار اظهرمن الشمس است. به نظرم لازم است در این موضوع یک صدای واحد با اطلاع رسانی شفاف و دقیق از نظام مدیریت کشور شنیده شود و افراد مسوول و نیمه مسوول از اظهارنظرهای گاه و بیگاه در این خصوص خودداری کنند. اگرچه دیوار بی اعتمادی بین مردم و نظام و دولت بالاست اما بدنه تخصصی جامعه پزشکی کشور هنوز مورد وثوق مردم هستند. ضمن آنکه باید یاد بگیریم هر موضوعی به ویژه سلامت و جان مردم را دستمایه تسویه حساب های سیاسی نکنیم اگرچه چشم انداز ماه های آتی نویدبخش این معنا نیست و گروهی هر موفقیت دولت را مقارن شکست اهداف انتخاباتی خود تلقی  می کنند.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

پیمایش به بالا