کاربرد شیوه های مدیریت معنا در ارتباطات و رهبری امام علی )ع( در نهج البلاغه

هدف: هدف این پژوهش، بررسی برخی از ویژگی‌های مهم رهبری در حضرت علی (ع) وتبیین الگوی مدیریت معنا در خطبه‌های امام علی (ع) در نهج‏البلاغه است.
روش شناسی: در این راستا، نخست جوانب مختلف مدیریت معنا به عنوان شیوه برقراری ارتباط و رابطه آن با رهبریبه صورت کلی عنوان شده و سپس الگوی مدیریت معنا در خطبه‌های حضرت علی (ع) درنهج البلاغه مطرح شده که شامل چهار عنصر استعاره، زبان ابتکاری، تضاد و داستان می باشد. این پژوهش به لحاظ استراتژی، کیفی و از منظر ماهیت بنیادی است و به روش تحلیل محتوا و با استفاده از فرم وارسی بسته و پیش سازمان یافته بر اساس چهار مولفه فوق و مبتنی بر خطبه ها و نامه‌های آن حضرت در نهج البلاغه انجام شده است.
یافته‌ها : نتایج این پژوهش نشان داد امام علی (ع) در فرایندهای ارتباطی خود با مردم و کارگزاران حکومت از هر چهار شیوه مدیریت معنا بهره گیری نموده و عنصر داستان در این بین از کاربرد بیشتری برخوردار بوده است.
نتیجه‌گیری: حضرت علی (ع) از چهار تکنیک مدیریت معنا جهت هدایت و نفوذ در انسانها به شیوه منحصر به فردی استفاده نموده است و در دوران حکومت خود با کارگزاران و عموم مردم به بهترین نحوارتباط برقرار کرده و با برخورداری از مهارتهای ارتباطی قوی توانسته است ضمن هدایت و بسیج مردم در شرایط خاص جنگ و نیز پیشبرد تحولات مرتبط با شیوه حکومت و استقرار عدالت اجتماعی و مبارزه با فساد از این الگو به نحوی اثربخش بهره گیرد.
کلیدواژه‌ها
ارتباطات؛ مدیریت معنا؛ رهبری؛ استعاره؛ زبان ابتکاری؛ تضاد؛ داستان
IJPA_Volume 8_Issue 4( پیاپی ۲۸ زمستان۱۳۹۶)_Pages 39-51