مراسم نکوداشت استاد پیشکسوت رشته مدیریت، دکتر ابوالحسن فقیهی روز پنج شنبه ۲۶ آذر ماه ۱۳۹۴ به همت خانه اندیشمندان علوم انسانی در تالار فردوسی برگزار شد.
در ابتدای برنامه جناب آقای دکتر جعفر آهنگران دبیر گروه مدیریت و حسابداری خانه اندیشمندان علوم انسانی ضمن عرض خیرمقدم به حاضران و اساتیدی که در مراسم حضور داشتند، در سخنانی کوتاه در مورد دکتر فقیهی گفت: خواستم از واژه ها کمک بگیرم تا بتوانم او را در شأنش معرفی کنم که باز ماندم و ناتوان. اگر اجازه بدهید در حد کلام و اندیشه ام او را از بانیان دانش مدیریت در ایران قلمداد کنم که حتما در آن ذره ای اغراق نیست. وی افزود خانه اندیشمندان علوم انسانی می تواند محل دید و بازدید اساتید و علاقمندان به حوزه علوم انسانی باشد و برای برگزاری آیین نکوداشت های بعدی اساتید علوم انسانی ابراز امیدواری کردند. در پایان از دست اندر کاران و هماهنگ کنندگان این مراسم نیز تشکر کردند.
در ادامه دکتر عابد جعفری، نماینده انجمن رفتار سازمانی در مورد دکتر فقیهی گفت: ایشان عمر پر برکت خود را در توسعه علم و گسترش دانش مدیریت سپری کردند و به همت ایشان نهاد های علمی متشکل از اساتید حوزه مدیریت تشکیل شده است از جمله انجمن علوم مدیریت ایران و همچنین نشریه هایی نظیر فصل نامه علوم مدیریت ایران.
دکتر الوانی از اساتید برجسته مدیریت دیگر سخنران این مراسم نکوداشت بود که در ابتدا از خانه اندیشمندان بابت این اقدام تشکر کرد و گفت امید به اینکه این کار مداوم و مستمر باشد. ایشان از همکاری ۴دهه ای خود با پروفسور صحبت به میان آوردند و چند خصوصیت این استاد گرامی را که به بیان خودشان بارز بود مطرح کردند و افزود: ضایعه ای که در آموزش مدیریت با آن مواجه هستیم این است که مدیریت به جای یک حرفه به یک شغل تبدیل شده است. شغل اگر با یک اخلاق و باور و عشقی توام نباشد به یک حرفه تبدیل نمی شود. حرفه یعنی آگاهی تخصصی به علاوه عشق و اخلاق. پروفسور اهل حرفه مدیریت است. نوعی صداقت، سلامت و اخلاق نیکو همراه کار علمی ایشان بوده است که این شایسته تقدیر است. ایشان شکیبا در کار نقد مسایُل مدیریت است. ما بعد از انقلاب در فضایی که اصلا بحث علمی مدیریت مطرح نبود با همکاری پروفسور اولین سمینار مدیریت را برگزار کردیم.
سرکار خانم شمس السادات زاهدی از همکاری قریب به نیم قرنشان با جناب دکتر فقیهی صحبت کردند و این که شناختی عمیق و واقعی از ایشان دارند. از مشخصاتی که راجع به ایشان ذکر کردند: ادب و اخلاق مداری، اهل خانواده بودن و پایبند بودنشان به اصول بود. شیوه گفتار و رفتار و به طور کلی منش ایشان واقعا در شاُن یک استاد است، بسیار منضبط بودند خواه در پست اجرایی، خواه در کسوت استادی. مهمترین ویژگی پروفسور فقیهی داشتن تفکر انتقادی است، یعنی انتقادهای ایشان مخرب نبوده بلکه به شدت سازنده بوده است. ایشان دارای شمّ سیاسی بسیار قوی و قدرت تحلیل بسیار خوب مسایل می باشند و در حفظ کیفیت آموزش و پژوهش بسیار کوشا هستند و رفتارشان با دانشجویان بسیار خوب است. توجه خاصی به جانشین پروری و تربیت دانشجویان خوب دارند و بسیار میهن دوست هستند.
در ادامه آقای دکتر مشایخی از طرف دانشگاه و اعضای هیئت علمی دانشکده مدیریت دانشگاه صنعتی شریف متنی را که در آن به تشکر از بانیان این آیین و بزرگداشت دکتر فقیهی پرداخته شده بود، قرائت کرد و در پایان برای وی آرزوی موفقیت کردند. دکتر واعظی هم در این مراسم به ایراد سخنانی در مورد دکتر فقیهی پرداخت و گفت: اگر از من بپرسند ۱۰نفر از اساتید برتر را در حوزه مدیریت و علوم انسانی نام ببر، یکی از افرادی که نام خواهم برد، جناب پروفسور فقیهی هستند. این آیین خوب است منتها بزرگان که در هر عصر و زمانی هستند، مهم این است که ما چه بهره ای از این اساتید ببریم.
سرکار خانم دکتر خلیفه سلطانی با قرائت متنی ادبی در مورد دکتر گفت: …آن مرد آمد.آن مرد در کویر جان جوانان گمگشته در راه آمد. آن مرد در دشت زیبای صداقت با کلام الوهیتی آمد، آن مرد سرو قامت بود اما بید مجنون صفت، آن مرد متواضع بود، اما عالم هم بود، پرمحتوا بود اما ادعا هم نداشت…
دکتر آرین قلی پور هم در این نکوداشت حاضر بود و در مورد دکتر فقیهی گفت: دکتر سنبل شرافت آکادمیک است. دانشگاه به وجودآمده که افرادی که تفکر آزاد دارند در آنجا به پویایی برسند. توجه به تاکید پروفسور فقیهی در شیوه و روش تحقیق و تامل و تفکر انسانی داشته باشید و این که استادی را به عنوان یک شغل نباید بدانیم.
جناب آقای پروفسور ابوالحسن فقیهی به عنوان آخرین سخنران این مراسم به روی سن رفت و در سخنانی کوتاه چنین گفت: «من چه کردم که درخور این همه محبتم. پاسخی برای این سوال پیدا نمی کنم. این دوستان فرهیخته انگیزه زندگی آکادمیک من هستند. تشکر می کنم از همه به خصوص مدیران محترم خانه اندیشمندان و انجمن رفتار سازمانی که برگزار کننده این مراسم بودند. از خداوند بزرگ شاکر هستم که من رو راهنمایی کرد به مسیری که شغلم را انتخاب کنم، شغل دانشگاهی ام. در کارنامه زندگی یک آموزگار، تنها شمار روز ها و سال های زندگی او محاسبه نمی شود، آنچه مهم است تغییری است که او در زندگانی دیگران ایجاد کرده است. امیدوارم من هم گامی در این مسیر برداشته باشم».
در پایان انجمن ها و سازمان های مختلفی که در این نکوداشت شرکت کرده بودند به پاس زحمات این استاد گرانقدر و به رسم یادبود هدایایی را تقدیم ایشان کردند.
