نمی دانم گفتگوی دوشنبه شب هاشم بیک زاده و حنیف عمران زاده بازیکنان سابق استقلال از دست عادل فردوسی پور و تیم برنامه نود دررفت یا آگاهانه و عامدانه پخش شد. گمان نمی کنم حتی طرفداران منصف تیم استقلال هم از دیدن این مصاحبه و درفشانی های جناب عمران زاده چندان رضایت داشته باشند. البته جناب ایشان را سالها در لباس تیم استقلال و تیم های دیگر دیده ایم و از سکنات و رفتار ایشان در مستطیل سبز پیش بینی طرح چنین مطالبی چندان هم دور از ذهن نبود که «از کوزه همان برون تراود که در اوست.». تعجب من از آقای فردوسی پور است که به قول خودش فرزند رسانه است هم تحصیلات عالیه در این رشته دارد هم سالهاست در محیط دانشگاهی به تدریس و تعلیم مشغول است و با بافت و سیاق فرهنگی و اجتماعی جامعه ایران به ویژه جوانان و نوجوانان فوتبالی کاملا آشناست. پخش این مصاحبه که ظاهرا یک گفتگوی دوستانه و راحت است اما در واقع فرهنگ گفتاری و رفتاری کسر قابل توجهی از فوتبالیست های مشهور ایران را نشان می دهد و احتمالا قرار است برای کسر قابل توجهی از نوجوانان علاقمند به این تیم و بازیکنان الگوسازی کند(و اگر قرار هم نیست می کند) مایه تعجب فراوان است. افاضات و شیرین کاری هایی که آقای عمران زاده با افتخار از آن صحبت می کرد با آنچه که درباره برخی از فرهیختگان فوتبال اروپا نظیر جناب پل گاسکوئین، اریک کانتونا و امثالهم در مستندهای همین شبکه های داخلی خودمان دیده ایم چندان تفاوتی نداشت به استثنای مصرف الکل و مواد مخدر و … که امیدوارم این یک قلم دیگر در کارنامه این عزیز و همترازانش وجود نداشته باشد. جامعه ما، به دلایل مختلف، خودش به قدر کافی از خشونت و عصبیت و بی اخلاقی رنج می برد و دیگر نیازی نیست در پربیننده ترین برنامه تلویزیون مصاحبه نکوداشتی برای یک فوتبالیست برگزار شود و در آن با افتخار گردن راست کند و افاضه کند که «به طرف گفتم همین موتور را در حلقت می کنم».(نقل به مضمون). به نظرم در همین تیم استقلال بازیکن مودب و باشخصیت کم نبوده حتی اگر نخواهیم از آنان الگوسازی اخلاقی و رفتاری برای نوجوانان و جوانان علاقمند بکنیم لااقل بار اخلاقی منفی به جامعه منتقل نکنند.