من تقریبا هر روز تیترها و مطالب صفحه اول روزنامه­ های سراسری را از طریق یک وبسایت یا کانال ­های خبری می ­خوانم و برخی از یادداشت ­ها را هم مطالعه می­ کنم. گاهی هم که مطالب روزنامه ­ای برایم جذاب باشد بعدازظهر از دکه می­ خرم و به طور کامل مطالعه می ­کنم. البته از دوران نوجوانی این عادت را داشته­ ام و هرموقع از مقابل دکه روزنامه­ فروشی رد می­ شدم دقایقی برای خواندن تیترها پای دکه توقف می­ کردم و گاهی اوقات هم روزنامه یا مجله ­ای برای مطالعه می ­خریدم. البته الان تردید دارم که این عادت خوبی است یا عادت بدی؛ چون در شرایط فعلی دیدن هرروزه اخبار و تیترهای روزنامه ­ها جز وحشت و حسرتم نمی­ افزاید.

اما در شرایطی که کشور از جهات مختلف اقتصادی، سیاست داخلی و خارجی، مسائل اجتماعی و … در وضعیت خوبی نیست و دیدن این وضعیت نامطلوب برای ما آدم ­های معمولی که زندگی­مان در کوچه و بازار و اداره و مترو و اتوبوس می­ گذرد کار دشواری نیست و نیاز به ذره ­بین و ابزارهای مسلح کردن چشم ندارد؛ تیترهای روزنامه فخیمه کیهان و برخی جراید همسو چنان مثبت و امیدوارکننده و خوشایند است که گاهی به نظر می ­رسد این اخبار و گزارش­ ها از ایران دیگری غیر از آن کشوری که ما در آن زندگی می ­کنیم مخابره می ­شود. تصویر کیهان از ایران، تصویری است سراسر پیشرفت، توسعه، رفاه و رضایت عمومی از اقدامات دولت و نظام که وضعیت کنونی کاملا مطلوب و آینده­ ای کاملا روشن و امیدبخش را به تصویر می ­کشد. در حالی که به نظر می ­رسد ­تصویر و تصور عمومی گروه ­ها و اقشار متعددی از مردم اینقدر روشن و امیدآفرین نیست.

تعهد و تقید کیهان به حمایت از دولتی که رئیس آن در پس انتخاباتی با آن شرایط و هزینه سیاسی ناشی از اعمال همه ­جانبه نظارت استصوابی شورای نگهبان انتخاب شده و کابینه آن نیز علیرغم انتقادات فراوان از برخی چهره­ های کاملا همسو با گردانندگان کیهان انتخاب شده کاملا قابل درک است. به هرحال بعد از تجربه ناخوشایند دولت احمدی نژاد که در ابتدا به همین شکل مورد حمایت همه­ جانبه کیهانیان بود و تنها وقتی ته خیار تلخ شد، همراه با دیگر اصولگرایان در چرخشی جدی از احمدی نژاد و دولتش روی برگرداند و آن را جریان انحرافی نامید؛ و پس از هشت سال تحمل دولت ناهمسوی روحانی که برخی از چهره­ هایش استخوان در گلوی ایشان بودند و البته کیهان لحظه­ ای از حمله و تخریب آن دولت و کارگزارانش فروگذار نکرد؛ حالا فرصت یکدستی حاکمیت و برآمدن دولت و مجلس انقلابی به اصطلاح دوران بره ­کشان کیهانی هاست. اینکه یک روزنامه از دولت یا مجلسی که جریان سیاسی موردحمایتش شکل داده حمایت کند و تلاش نماید موفقیت­ های آن را برجسته و مشکلات و اشتباهاتش را کمرنگ یا لاپوشانی کند امر غریبی نیست اما به نظر می­رسد کیهان کمی این آش را شور کرده­است. در حالی که دیگر رسانه­ های نزدیک به حاکمیت علیرغم تلاش برای دفاع از مواضع و اقدامات دولت، به مشکلات کشور، ناکارآمدی برخی مدیران و دغدغه­ های مردم نیز بی ­تفاوت نیستند و تلاش می ­کنند در عین حفظ رویکرد کلی حمایت از دولت، مشکلات مردم و کشور را نیز با زبانی لین منعکس کنند تا چندان از چشم مخاطبانشان نیز نیفتند و البته دل دوستانشان در دولت یا مجلس را نیز نشکنند. این نکته ­ای است که به نظر می­رسد کیهان و گردانندگان آن چندان دغدغه ­ای در قبالش ندارند. از سوی دیگر، ورای دغدغه و انتظارات مخاطبان، رعایت اصول حرفه ­ای کار مطبوعاتی و اطلاع ­رسانی نیز ضروری است و روزنامه یا جریده­ ای که با نیت آگاهی ­بخشی و اطلاع ­رسانی به مردم منتشر می­ شود(خصوصا آنکه از بودجه بیت ­المال تغذیه شده و وابسته به نظام هم باشد و بسیاری از مشتریان اجباری آن دستگاه­ های اجرایی و حاکمیتی باشند) باید با بولتن یا خبرنامه روابط ­عمومی فلان سازمان متفاوت باشد و حقایق جامعه را ولو از زاویه دید خود و نویسندگانش انعکاس دهد.

در نهایت اینکه کیهان یا رسانه­ های همسو با آن، چه سیاستی در انعکاس مسائل کشور و مواجهه با دولت و حاکمیت دارند تا حد زیادی به خودشان، خوانندگانشان و نهادهای بالادستی­شان و قضاوت افکار عمومی مربوط است؛ اما آنچه مرا نگران می ­کند آن است که به احتمال فراوان، بولتن ­ها و گزارش­ هایی که به دست مسئولین عالیرتبه کشور و دولت می­رسد نیز از همین دست و با همین رویکرد تنظیم می ­شود؛ تصویری خوش رنگ و لعاب و گل و بلبل از کشور و مردمی که همگی راضی و خوشحال و دعاگوی بزرگان کشور هستند و هیچیک در تامین شغل و مسکن و معیشت خود در نمانده­ اند و هزماه هم مبلغی زیاد می ­آورند. کشور هم با هیچ مشکل و مانعی در تامین منابع و زیرساخت­ها در داخل و خارج مواجه نیست و شتابان در حال لگدمال کردن دشمنان و درنوردیدن قله­ های پیشرفت و سعادت است. البته از ته دل امیدوارم که کشور به زودی همان چیزی شود که کیهان این روزها تصویر می­کند.