مقالات

چندی پیش یادداشتی خواندم از دکترمحمد فاضلی، اندیشمند هم‌روزگارمان که پس از تحلیلی بر ماجرای سفر رامبدجوان و همسرش به کانادا، به طرح چند پرسش اساسی پرداخته و بابی برای اندیشه و احتمالا گفت‌وگو پیرامون «مساله ما و ایران» گشوده. بد نیست ابتدا مروری بر پرسش‌های طرح شده از سوی ایشان داشته باشیم و سپس […]

صوم به فتح اول، در لفظ به معنی باز ایستادن از خوردن و روزه داشتن است و در شرع عبارت از امساک مخصوص، و آن امساک از اکل و شرب و جماع است از صبح تا مغرب با نیت خاص. در معنای رمضان نیز آمده است که اگر اشتقاق آن از «رَمْضا» باشد آن سنگ

چندسال پیش یکی از اساتیدمان سوال مهمی را مطرح کرد تا دستمایه مطالعه و تفکر و بحث قرار گیرد و آن این بود که :«آیا دموکراسی بهترین شیوه حکومت است؟».اگرچه فرصتی برای گفتگو پیرامون این موضوع در آن کلاس فراهم نشد اما این پرسش در سال های اخیر همواره ذهن من را به خود مشغول

پس از اقدام غیرقانونی ترامپ در اعلام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان یک سازمان تروریستی دو اقدام نمادین یکی در فضای مجازی و دیگری در فضای حقیقی بیش از همه جلب توجه کرد. در فضای حقیقی حضور نمایندگان مجلس با همه گرایش های سیاسی با لباس سبز پاسداری در جلسه علنی و در فضای

«حال خوب» گمشده گرانبهای بسیاری از انسان ها در جهان صنعتی و فراصنعتی جدید است. زندگی در این عصر علیرغم آورده های فراوان تکنولوژی برای مردمان و تغییرات گسترده در سبک زندگی در بسیاری موارد نتوانسته این گوهرمطلوب برای انسان به همراه آورد و چه بسا این حال خوب را کمرنگ تر هم کرده است.

زیست دانشجویی طی سالهای اخیر همگام با زمینه و زمانه خویش تغییر کرده است اما این تغییرات برای نسل های قبل چندان خوشایند نیست…

مشکل اصلی که ما سالهاست(بیش از یک قرن) با آن مواجهیم آن است که هیچ گاه نخواسته ایم برای «مدیریت» به عنوان یک علم، هنر و به ویژه حرفه، شان و موضوعیتی قائل شویم…