کتب و نشریات

هفته منتهی به میلاد مسعود حضرت ختمی مرتبت محمدمصطفی(ص) در یک نامگذاری هوشمندانه به نام هفته وحدت نام نهاده شده و ساده ترین پیام ضمنی این نامگذاری آن است که وجود مقدس نبی مکرم و قرآن کریم مهم ترین محورها و مشترکاتی هستند که وحدت و همگرایی و همدلی امت اسلامی می تواند حول آن […]

یکی از روش های آموزشی و تربیتی در فرهنگ قرآنی، معرفی الگو و سرمشق برای هدایت مردم است که در بیان نورانی قرآن کریم از ایشان به «اسوه» تعبیر شده است. از جمله در آیه ۲۱ سوره مبارکه احزاب، نبی مکرم اسلام را اسوه ای نیکو برای آدمیان معرفی می کند. مبتنی بر این تعبیر

بیستم صفر، سالگرد چهلمین روز شهادت جانسوز حضرت سیدالشهدا و یاران وفادار ایشان در دشت نینواست و همه ساله با نام اربعین حسینی توسط شیعیان آن حضرت و حتی پیروان سایر مذاهب اسلامی و ادیان دیگر گرامی داشته می شود. برخی از روایات تاریخی اهمیت این روز را به واسطه روایت جابربن عبدالله انصاری صحابی

با اینکه همواره به «شفافیت» به عنوان یکی از ارکان مردم‌سالاری و توسعه سیاسی اعتقاد داشته‌ام اما سخنان آقای پناهیان منبری مشهور و جریان سیاسی و رسانه‌ای که به دنبال آن ایجاد شد مرا ترغیب کرد که یک بار دیگر هم در مفهوم شفافیت و هم در روند بررسی طرح شفافیت آرای نمایندگان و دیدگاه‌های

بازهم محرم و سیاه پوش شدن آدم ها و شهر و روستا و کوی و برزن؛ باز هم محرم و هیئت و تکیه و مسجد و حسینیه؛ باز هم محرم و روضه و مرثیه و نوحه و مصیبت؛ باز هم محرم و دسته عزاداری و سینه زنی و زنجیرزنی و داغ «حسین» که هر روز

خلیل در لغت یار باوفا و صدیقی است که در دوستی و رفاقتش خلل وارد نیاید و این لقب ارجمند منسوب است به ابراهیم(ع) پیامبر اولوالعزم و صاحب کرامت که در مصحف شریف مسلمانان نیز بدین لقب مفتخر شده است. در قرآن کریم، علاوه بر این لقب ارجمند اشارات فراوان دیگری نیز به این انسان

برای همه ما موقعیت‌هایی پیش آمده که احساس کرده‌ایم، فرد یا افرادی مانع از دستیابی ما به اهداف‌مان یا موفقیت‌های مورد انتظار یا خواسته‌های‌مان می‌شوند. چنین موقعیت‌هایی که آن را «تعارض» می‌نامیم عموما ناشی از محدودیت منابع و ظرفیت‌ها و فرصت‌های در دسترس ما و نامحدود بودن خواسته‌ها و نیازها و توقعات ما در بهره‌گیری

در یادداشت قبلی ابتدا به طرح چند پرسش جدی در باب نسبت و رابطه ما و ایران پرداختم و تلاش کردم در حد مقدورات این ستون به یکی از آنها پاسخ دهم. در این یادداشت قصد دارم یکی دیگر از آن پرسش ها را بازگویی و مورد بحث و واکاوی قرار دهم. پرسش این است

امام رضا(ع) برای ما ایرانی ها نماد بسیاری از نیکی ها و یادآور تجربه معنویت و آرامشی وصف ناپذیر در جوار حریم مینوی آستانش است. مهر و رافت، غربت و مظلومیت، تن ندادن به قدرت نامشروع و علم و تدبیر و دانش گستری از اهم ویژگی هایی است که نام حضرت تداعی گر آن است.

چندی پیش یادداشتی خواندم از دکترمحمد فاضلی، اندیشمند هم‌روزگارمان که پس از تحلیلی بر ماجرای سفر رامبدجوان و همسرش به کانادا، به طرح چند پرسش اساسی پرداخته و بابی برای اندیشه و احتمالا گفت‌وگو پیرامون «مساله ما و ایران» گشوده. بد نیست ابتدا مروری بر پرسش‌های طرح شده از سوی ایشان داشته باشیم و سپس