اکتبر 2022

در روزهای اول اعتراضات و وقایع اخیر، بعضی از دوستان در شبکه های اجتماعی می پرسیدند «تو که قبلا به مناسبت و بی مناسبت مطالبی می نوشتی چرا این روزها ساکتی؟» گاهی به شوخی و کنایه به حساب ترس و احتیاط و انفعال هم می گذاشتند. اما واقعیت آن است که این سکوت نه از

جناب حجه الاسلام و المسلمین محسنی اژه ­ای، رئیس محترم قوه قضائیه برای گفتگو پیرامون حوزه تحت امرشان و شنیدن نقد و سخن مردم اعلام آمادگی کرده ­اند. تا اینجای کار امر مبارک و بدیعی است که یک مقام عالیرتبه قضایی برای گفتگو با مردم و شنیدن نقد و نظرشان ابراز تمایل کند. ایشان هم

چند روز پیش در تصاویری که از یکی از تجمعات دانشجویی منتشر شده بود گروهی از دانشجویانی که حسب ظاهرشان از اعضای بسیج دانشجویی یا تشکل­های مشابه بودند کاغذنوشته­ هایی بر سر دست گرفته بودند بدین مضمون که «راه حل این مسائل گفتگو است». در کلیت مطلب حرف درستی است اما علم کردن آن در

ایران داغدار فوت ناهنگام و ناروای دختر خویش است و شهرها و خیابان­ها ملتهب و خشم­ آگین. آنچه حلقه وصل معترضین در خیابان است خشم است. خشم از خیلی چیزها؛ از فوت بی­ دلیل یک دختر جوان و غریب؛ از از تحمیل سبک زندگی و پوشش مطلوب گروهی به دیگر گروه­ ها؛ از اعمال خشونت