نام نویسنده: محمد ذاکری

با نزدیک شدن به ایام ثبت‌نام انتخابات ریاست‌جمهوری مطابق روال دهه‌های اخیر و انتخابات مختلفی که در آن برگزار شده، یک کلیدواژه بیش از پیش تکرار می‌شود و آن هم «احساس تکلیف» است. موضوع تکلیف از آن دست مفاهیم دینی مقدسی است که به سبب کثرت استعمال بجا و بیجا از سوی سیاسیون و «شیفتگان

مدیریت دولتی در نیم قرن اخیر پارادایم‌های متعددی را تجربه کرده که نه فقط در ساحت نظری بلکه در میدان عمل نیز امکان برو  و ظهور یافته و امتحان پس داده‌اند. از آن جمله، نظریه مدیریت دولتی نوین بود که با هدف ایجاد دولت حداقلی با سردمداری تاچر در انگلستان و ریگان در امریکا پا

چندین سال پیش در دوره دانشجویی، در دانشگاه ما برگزاری برنامه ها و فعالیت های قومی و محلی خیلی پررونق بود. از برگزاری کنسرت و برپایی نمایشگاه و انتشار مجله تا راه اندازی تشکل و گردهمایی هم استانی ها و همزبان ها. خلاصه بچه های هر منطقه ای به اقتضای عده و عده و روابط

سال ۱۳۹۹، اولین سال کرونایی هم نفس‌­های آخر را می­کشد، نغمه خود را خوانده و به زودی صحنه را ترک خواهد کرد و به نغمه ­گر بعدی خواهد سپرد. اما نغمه ­اش نغمه بدصدا و دلخراشی بود. نغمه بیماری و مرگ و دشواری و تنگدستی. نغمه فشار سیاسی خارجی و فشار اقتصادی داخلی. نغمه اوج

در روزهای گذشته و در جریان بررسی لایحه بودجه سال ۱۴۰۰ نمایندگان مجلس برای تعیین میزان افزایش حقوق کارکنان دولت از مکانیسمی بهره بردند که دیدگاه‌های متفاوتی پیرامون نحوه محاسبه به ویژه منطق آن وجود داشت. به‌طور خلاصه، فرمول دولت افزایش ۲۵درصدی حقوق کلیه کارکنان در همه سطوح و با هر میزان دریافتی بود اما

ظاهرا هرگاه می خواهیم به اقدامات و اصلاحات آقای رییسی در قوه قضاییه امیدوار شویم و فعالیت و مدیریت ایشان را در قوه قضاییه منشا پایان رویه های ناصواب پیشین تلقی کنیم، «برگ برنده» دیگری از سوی یکی از ارکان یا اجزای این قوه رو می شود که انگار در همچنان بر همان پاشنه می

  ثبت‌نام علی کریمی برای انتخابات فدراسیون فوتبال که با معرفی مهدی مهدوی‌کیا به عنوان نایب‌رییس اول همراه شد موجی از بیم و امید را در بین اهالی فوتبال برانگیخت. امید به اینکه بعد از سال‌ها دو چهره برجسته فوتبال ایران، زمام امور فدراسیون به گل نشسته و تقریبا مضمحل فوتبال را به عهده بگیرند